Ο James Abram Garfield έγινε ο 20ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στις 4 Μαρτίου του 1831.
Επρόκειτο για έναν ακραιφνή δημοκράτη ο οποίος:
α) Υποστήριζε την ελευθερία, την ισότητα και την εκπαίδευση των μαύρων (παρά το ότι δεν του άρεσαν).
β) Ψήφισε τον νόμο κατά της Κου Κλουξ Κλαν ανησυχώντας για τις συνέπειες στην δημοκρατία από μία τέτοια απαγόρευση έκφρασης.
Δολοφονήθηκε μετά από λιγότερο από τρεις-τέσσερις μήνες στην εξουσία!
Δολοφόνος ήταν ο Charles Julius Guiteau, ένας δυσαρεστημένος τύπος που ήθελε να διοριστεί κάπου. Επρόκειτο για έναν αποτυχημένο δικηγόρο, με παραληρήματα μεγαλείου, που παρίστανε τον ιεροκήρυκα και είχε κατηγορηθεί για απάτες και κλοπές. Αγόρασε με δανεικά(!) ένα όπλο που είχε ελεφαντόδοντο στην λαβή, επειδή θα έδειχνε ομορφότερο στο μουσείο!
Στην δίκη του, ο Δρ Edward Charles Spitzka , κορυφαίος ψυχίατρος, δήλωσε ότι ο δράστης «δεν είναι μόνο τώρα τρελός, δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο». Ο Spitzka κατέθεσε ότι «δεν είχε καμία αμφιβολία ότι ο Guiteau ήταν τόσο τρελός όσο και ηθικό τερατούργημα, νοσηρός εγωιστής και είχε την τάση να παρερμηνεύει τα πραγματικά γεγονότα της ζωής».
ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ εκείνη την περίοδο οι τραπεζίτες της Ευρώπης (πχ Ρότσιλντ) προσπαθούσαν με νόμο να πάρουν το δικαίωμα κοπής χρήματος από το αμερικανικό κράτος.
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος James Abram Garfield, είχε πει:
«Όποιος ελέγχει την κυκλοφορία των χρημάτων σε οποιαδήποτε χώρα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της βιομηχανίας και του εμπορίου. Και όταν συνειδητοποιείς ότι ολόκληρο το σύστημα ελέγχεται πολύ εύκολα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, από λίγους ισχυρούς άνδρες, δεν θα πρέπει να μιλήσεις για το πως δημιουργούνται οι περίοδοι ανάπτυξης και ύφεσης».
ΚΑΙ ΞΑΝΑ-ΕΠΙΣΗΣ ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος James Abram Garfield δολοφονήθηκε ΜΕΤΑ από αυτή του την δήλωση.`
Κάτι κακές γλώσσες λένε ότι ο συχωρεμένος θα είχε επιζήσει από τα τραύματά του αν δεν τον περιλαβαίνανε οι γιατροί, γιατί τελικά πέθανε από επιμολύνσεις λόγω των βρώμικων χεριών και εργαλείων των γιατρών του!
Και επειδή όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν εντελώς τυχαία, θα επρόκειτο για θεωρία συνομωσίας το να πούμε ότι οι τραπεζίτες έβαλαν τον παλαβό δολοφόνο να τους απαλλάξει από έναν άνθρωπο που έβλαπτε τα συμφέροντά τους.
Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα…