Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Έργο Francois Dubois (από την Wikipedia).

Ο κόσμος μαλλιοτραβιέται και αυτοχειριάζεται. οι Μουσουλμάνοι έχουν γίνει μαλλιά κουβάρια .
Όλη αυτή η αναστάτωση με ξαναφέρνει σε ένα αγαπημένο μου θέμα: την παραφροσύνη της θρησκείας. Προσπαθήστε να σκεφθείτε λογικά: Σουνίτες και Σιίτες. Μουσουλμάνοι και οι μεν, μουσουλμάνοι και οι δε. Στον ίδιο θεό, τον ίδιο προφήτη και στο ίδιο ιερό βιβλίο πιστεύουν. Αλλά μισούνται θανάσιμα. Γιατί;
Όταν πριν από χρόνια έψαξα να μάθω την διαφορά, απόρησα. Οι μεν θεωρούν ως νόμιμο διάδοχο του Μωάμεθ τον πεθερό του, Αμπού Μπακρ, και οι άλλοι τον εξάδελφο και γαμπρό του, Αλί. Αλλά αυτοί δεν ήταν άγιοι ή προφήτες – ήταν απλώς η κληρονομική ιεραρχία του ιερατείου.
Θα μου πείτε ότι κι εμείς θεωρούμε τους Καθολικούς (ή «Παπιστές») αιρετικούς, για το filioque. Και ότι την νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου οι Καθολικοί έσφαξαν χιλιάδες Προτεστάντες στο Παρίσι και σε όλη την Γαλλία. Να μην πούμε για τους θρησκευτικούς πολέμους στην Ευρώπη. Χριστιανοί και οι μεν, Χριστιανοί και οι δε. Ξέρετε, αυτής της θρησκείας που κηρύσσει την αγάπη…
Είναι να τρελαίνεσαι.
Είχα γράψει παλιά ότι η θρησκεία είναι σαν το κάπνισμα: πρέπει να απαγορεύεται στους δημόσιους χώρους. Ο καθένας στο σπίτι του ας καπνίζει κι ας πιστεύει ό,τι θέλει. Αλλά ας κρατάει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις για τον εαυτό του. Και ούτε να ρωτάει αν και τι πιστεύει ο άλλος.
Μάταιος κόπος!
Όλες οι θρησκείες κηρύσσουν ηθικές αρχές, προσπαθούν να κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο – αλλά το μίσος (και η καταστροφή) που προκαλούν είναι αδιανόητο. Σκεφθείτε: οι διωγμοί των χριστιανών από τους εθνικούς (και μετά των εθνικών από τους χριστιανούς) οι σφαγές εικονομάχων και εικονολατρών (100.000 θύματα!) οι θρησκευτικοί πόλεμοι παντού, η Ιερά Εξέταση, οι βίαιος εκχριστιανισμός των πανταχού «ιθαγενών», η σύγχρονη τρομοκρατία…
Τελικά η θρησκεία από λατρεία και προσευχή γίνεται μάστιγα…