Τις τελευταίες δεκαετίες η κβαντική φυσική μάς βοηθάει όλο και περισσότερο να κατανοήσουμε τι είναι η πραγματικότητα. Αν και δεν ακυρώνει τους νόμους της κλασικής νευτώνειας φυσικής, εξηγεί ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν στο υποατομικό επίπεδο, όπου και εντοπίζονται οι θεμελιώδεις δομές για όλα τα αντικείμενα, τα όντα και τα γεγονότα.

Συνοπτικά, κάποιες από τις τελευταίες μεγάλες ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής είναι οι παρακάτω:

– Η ύλη και η ενέργεια εναλλάσσονται: η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια να γίνει ύλη.

– Τα σωματίδια μπορεί να φαίνονται είτε σαν κύματα, είτε σαν ύλη, είτε και τα δύο ταυτόχρονα.

– Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο: δεν μπορούμε να παρατηρούμε ένα αντικείμενο, κάτι ή κάποιον, χωρίς να το επηρεάζουμε.

– Αυτό που μας φαίνεται πυκνή ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό.

– Ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί μέσα σ’ αυτό.

– Ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί σε πολλές θέσεις ταυτόχρονα.

– Τα πάντα είναι αλληλοσυνδεόμενα, ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου.

– Δεν υπάρχει χώρος, ούτε χρόνος.

Για να μη μείνουν αυτές οι πληροφορίες στο επίπεδο του νου και της στείρας επιστημονικής γνώσης, μπορούμε να τις εισάγουμε στην καθημερινότητά μας. Θα δούμε μάλιστα ότι θα χρειαστεί να αλλάξουμε τις παγιωμένες αντιλήψεις μας σχετικά με τη φύση της πραγματικότητας. Από τη φυσική του Νεύτωνα, όπου όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνούν, πρέπει να μεταβούμε στη νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητάς μας.

Ας δούμε λοιπόν τι μπορεί να σημαίνουν τα παραπάνω στην ψυχολογική και πνευματική μας ζωή.

1. Πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι και ορισμένοι επιστήμονες ταυτίζουν το κβαντικό πεδίο με το πεδίο της πρωταρχικής συνειδητότητας, που περιέχει όλες τις πιθανότητες από τις οποίες όλα εκδηλώνονται. Είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας.

2. Το σώμα και ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητάς μας. Στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε ενέργεια, ή αλλιώς κενό, ή συνειδητότητα.

3. Οι προγραμματισμοί, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μας, μας αναγκάζουν να διαμορφώσουμε την προσωπική, υποκειμενική και μοναδική έκφανση του κβαντικού πεδίου – πρωταρχικής συνειδητότητας, που εμείς ονομάζουμε «σώμα», «ζωή» και «πραγματικότητά» μας.

4. Βασικά αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μια πραγματικότητα, που βασίζεται στις εμπειρίες, στους προγραμματισμούς, στις πεποιθήσεις, στα συναισθήματα και στις προσδοκίες μας. Είμαστε θύματα του παρελθόντος μας. Αφήνουμε τις εμπειρίες και τα συμπεράσματα του παρελθόντος μας να περιορίζουν την αντίληψη και την πραγματικότητα του παρόντος.

5. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πιο ευτυχισμένη, πιο αρμονική πραγματικότητα αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή.

6. Επιδρούμε στους άλλους και στον κόσμο γύρω μας θετικά και αρνητικά με τους τρόπους που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε. Οι άνθρωποι και η ζωή γενικά είναι ένα καθρέφτισμα που καθρεφτίζει σε εμάς τον τρόπο που σκεφτόμαστε – και ειδικά αυτά που φοβόμαστε, απορρίπτουμε, μισούμε και γενικά δεν αγαπάμε. Καθρεφτίζει επίσης αυτά που αγαπάμε και αυτά που θέλουμε.

7. Ο παρατηρητής, το παρατηρούμενο και η διαδικασία της παρατήρησης είναι όλα ένα και έχουν την πηγή τους στο κβαντικό πεδίο, την ανεκδήλωτη συνειδητότητα. Δηλαδή, εμείς ως παρατηρητές καθώς παρατηρούμε ένα αντικείμενο, δημιουργούμε ένα σύστημα που αποτελεί μία έκφραση της μίας συνειδητότητας.

Η μεγαλύτερη ίσως δυσκολία στην εφαρμογή των παραπάνω συμπερασμάτων, είναι ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τα λανθασμένα συμπεράσματα με τα οποία ζούσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Πράγματα που μάθαμε στο σχολείο, που μας λέγανε οι γονείς μας, οι φίλοι μας, ή που ακούγαμε στην τηλεόραση και διαβάζαμε στα βιβλία, στο μεγαλύτερο βαθμό αυτό που έκαναν ήταν ότι παρουσίαζαν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Καθώς όμως η συνειδητότητα αφυπνίζεται και εξέρχεται σιγά σιγά από την ασυνείδητη κατάσταση της ταύτισης με τον νου, αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνική μας ταυτότητα, οι ρόλοι, οι πεποιθήσεις, η αυτοεικόνα μας και πολλά άλλα στοιχεία της καθημερινότητάς μας, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν μας βοηθάνε να ζήσουμε καλύτερα.

Πηγές:

– “Η ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου”, Ηλίας Ρ. Νατζέμυ, Εκδ. Ολιστικής Αρμονίας

– http://el.wikipedia.org/wiki/Κυματοσωματιδιακός_δυϊσμός