Ο μέσος στρατιωτικός έχει υποστεί αλλεπάλληλες μειώσεις των αποδοχών και του εισοδήματός του, με την κυβέρνηση να απαντά με υποσχέσεις που αποδεικνύονται κενές περιεχομένου. Ετσι, και στην προκειμένη περίπτωση, μόνιμος φόβος είναι ότι, ακόμη κι αν το εφάπαξ δεν καταργηθεί τώρα, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι αυτό δεν θα γίνει σε επόμενο χρόνο.

Οι φόβοι αυτοί ενισχύονται και από το γεγονός ότι οι στρατιωτικοί αποτελούν τον εύκολο στόχο για όλα τα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας, καθώς δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα αντιδράσεως, οι δε αυτόκλητοι «συνδικαλιστικοί» τους εκπρόσωποι δεν εκπροσωπούν παρά ελάχιστο αριθμό κατώτερων στελεχών.  

Ως προς την ουσία του ζητήματος, ενημερωμένοι παράγοντες τόνιζαν ότι είναι μεγάλο σφάλμα να αντιμετωπίζονται τα μετοχικά ταμεία των στρατιωτικών σαν επικουρικά, μια και τόσο η δομή όσο και η χρηματοδότησή τους είναι τελείως διαφορετικές. Σημείωναν, μάλιστα, ότι ο «κωδικός» των εφάπαξ αλλά και αυτός του επιδόματος που δίδεται με την ενηλικίωση των τέκνων είναι 100% ανταποδοτικοί, χρηματοδοτούμενοι μόνο από τις εισφορές των ασφαλισμένων. Δεν θα πρέπει δηλαδή να συσχετίζονται με τα ελλείμματα άλλων τμημάτων των Ταμείων.

Το χειρότερο είναι ότι οι πληροφορίες για τη νέα αυτή μείωση έρχονται σε μια στιγμή κατά την οποία οι στρατιωτικοί είναι ήδη σε αναβρασμό, εξαιτίας των καθυστερήσεων στην εφαρμογή της αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας για την αποκατάσταση των αποδοχών τους. Ενώ όμως περίμεναν να δουν μια αχτίδα φωτός στα ρημαγμένα οικονομικά τους, ξαφνικά ανέκυψε και θέμα περικοπής του εφάπαξ.