Ένα νεόνυμφο ζευγάρι μετακόμισε σε μια πολύ ήσυχη γειτονιά. Το πρώτο πρωί στο καινούργιο σπίτι, ενώ απολάμβαναν τον καφέ τους, η γυναίκα παρατήρησε, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, την γειτόνισσα που απλώνει τα σεντόνια της.
«Κοίτα τι βρόμικα που είναι τα σεντόνια… Ίσως πρέπει να της διδάξω να πλένει τα κλινοσκεπάσματα».
Ο σύζυγός της κοίταξε και ήταν σιωπηλός. Έτσι, κάθε δύο ή τρεις μέρες, η γυναίκα επανέλαβε τις παρατηρήσεις, όταν η γειτόνισσα άπλωνε τα ρούχα της στον ήλιο. Μετά από ένα μήνα, η γυναίκα βλέπει με μεγάλη έκπληξη τη γειτόνισσα να απλώνει πολύ πιο καθαρά ρούχα, είπε στον άντρα της:
«Κοίτα, έμαθε να πλένει ρούχα! Λες να την δίδαξε κάποια άλλη γειτόνισσα;»
Ο σύζυγός της απάντησε:
«Όχι, ξύπνησα νωρίτερα σήμερα το πρωί και έπλυνα τα παράθυρα του σπιτιού μας!»
Και στη ζωή είναι έτσι! Όλα εξαρτώνται από την καθαρότητα του παραθύρου της ψυχής μας
μέσω του οποίου παρατηρούμε τα γεγονότα.
Πριν από την κριτική, θα ήταν σκόπιμο να ελέγξουμε και να καθαρίσουμε τις ψυχές μας ώστε να μπορούμε να δούμε καθαρά. Τότε θα δούμε πιο καθαρά την αγνότητα της ψυχής των άλλων.