Σήκω για να σε δουν. Μίλα για να σε ακούσουν. Σώπαινε για να σε εκτιμήσουν.

Να και μία παροιμία παντελώς ξεπερασμένη και χωρίς καμία εφαρμογή στην «πολιτισμένη» κοινωνία μας.
Αν ένας σοφός άνθρωπος σωπάσει θα ξεχαστεί ΑΚΑΡΙΑΙΑ από την μάζα, η οποία έχει ανατραφεί με το εύκολο, το εντυπωσιακό, το ασήμαντο, το χωρίς νόημα, και γενικά με τα σκουπίδια της σημερινής κατώτατης ανθρώπινης διανόησης.
Όχι βέβαια ότι τελικά θα τον άκουγε κανένας όσο και να φώναζε.
Αυτό το πρόβλημα είναι πανάρχαιο. Είναι το πρόβλημα που κατέστρεψε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και κάθε άλλον αρχαίο και ξεχασμένο πια πολιτισμό. Μερικοί σοφοί που θα δώσουν μία ώθηση, δεν αρκούν για να «σηκώσουν πνευματικά» ολόκληρη την αγνοούσα, ηλίθια και ψωροπερήφανη κοινωνία της εποχής τους. Το πολύ-πολύ να προκαλέσουν μία παροδική πνευματική λάμψη, η οποία θα εξαφανιστεί γρήγορα.

Μια μέρα ο Διογένης μιλούσε στην αγορά για ένα σοβαρό ζήτημα, αλλά κανείς δεν τον πρόσεχε. Άρχισε λοιπόν να κάνει περίεργους ήχους με σφυρίγματα, κοάσματα και άλλα. Τότε (φυσικά) μαζεύτηκαν πολλοί γύρω του και αυτός τους είπε:
Μυαλό που έχετε! Όταν πρόκειται για φλυαρίες τρέχετε αμέσως, αλλά όταν πρόκειται για σπουδαία ζητήματα τότε αμελείτε και καθυστερείτε!
Αυτή η ιστορία σας θυμίζει καθόλου την σημερινή κατάσταση;